podsumowanie tygodnia

Na samym początku przepraszam wszystkich, że tak rzadko do Was zerkam, jakoś czasu nie starcza a czasem zerkam do Was, przeczytam ale nie zawsze coś napiszę. Na Wasze komentarze u mnie czasem nie mam jak odpowiedzieć również, więc odpowiem krótko w tej notce.
***
Chrzest
Nic się nie posunęło. Skłaniamy się do weekendu w okolicy 6 stycznia - co wyjdzie zobaczymy. Chrzestnych póki co brak.
***
Odwiedziny.
Faktycznie w moim Małżu obudził się instynkt chronienia Rodziny czy jakkolwiek to nazwać... Odwiedziny były dziwne ale szybko zapewne się nie powtórzą więc mam spokój wewnętrzny, że nie dałam się sprowokować. No dobrze może raz. Podczas roznowy o Chrzce powiedziałam, że na takich imprezach się nie pije alkoholu - wywołało to falę komentarzy ale ja swojego zdania nie zmieniam.
***
Lekarze i badania.
Bardzo bałam się usg główki wyobrażałam sobie różne rzeczy ( jak to przewrażliwiona matka) szczęśliwie z mózgiem wszystko dobrze, z bioderkami też. Dziś Pani neonatolog potwierdzila, że Mały jest zdrowy i nieźle rośnie "na piersi". Ma już 5600 -  po Tatusiu tak ładnie waży ;)
Za tydzień szczepienia - chyba 5 w 1 .
***
Małża praca.
Niestety na weekend musiał wyjechać. Jak dziś wychodził aż łzy się w oczach kręciły, że musi pojechać. niby tlko 48 godzin ale mimo wszystko...
Ostatnio mieli w pracy trudną sytuację. Dziewczynka zwichnęła kręgosłup na basenie.  Małżu chodził zły, bo choć nie dotyczyło to bezpośrednio jego to większość dzieciaków ( niemóiąc o rodzicach) obwinia kolegę że to Jego wina. Prawdę mówiąc zajęcia na basenie prowadzi instruktor i ratownik, wychowawca ma za zadanie zaprowadzić na zajęcia grupę, być na trybunach podczas zajęć po czym odprowadzić do ośrodka więc jakby nie patrzeć nie mają racji... mimo wszytsko atmosfera im siadła po tym wypadku...
***
Położna.
Muszę się dziś wyzłościć - wybaczcie. Wybrałam położną środowiskową z ośrodka. Początkowo było dobrze ale jak zaczęła mi smsy pisać o 21.30, że przyjdzie jutro między 10 a 11 to mnie nieźle wkurzała i odpisywałam, że nas nie będzie albo jak ostatnio zapomniałam odpisać bo już prawie spałam to zadzwoniła dnia następnego żeby się umówić "na jutro". Nie byłam dla Pani miła powiedziałam Jej że nie życzę sobie umawiania się z dnia na dzień nawet nie 24 godziny wcześniej. Nie mam dobrych myśli o tej osobie więc skończę bo musiałabym napisać baaaardzo brzydko ;)
***
Trudna sprawa
Kidyś pisałam, że u nas w rodzinie będzie 3 dziecianów z jednego roku. No i jest Kuzynka z lutego i Kuzyn równo miesiąc młodszy od Małego. Czuliśmy że coś jest nie tak. Martwiliśmy się ciszą ze strony Rodziców Kuzyna... Wczoraj rano dostaliśmy maila ze zdjęciami... Urodził się z zespołem downa. Na zdjęciach są uśmiechnięci a z treści czuć rozczarowanie ale i nadzieję ? ( w to głęboko wierzymy )... Posłużyli się poniższym tekstem... i znim Was zostawię ...

"Tekst ten napisała Emily Pearl Kingsley, matka chłopca z zespołem Downa. Od urodzenia poddawała syna wszechstronnej rehabilitacji, sama stworzyła cały szereg ćwiczeń usprawniających a efekty, jakie osiągnęła wzbudziły podziw i uznanie specjalistów.
Często jestem proszona, aby opisać przeżycia związane z pojawieniem się w rodzinie dziecka niepełnosprawnego. Ma to pomóc innym ludziom, zrozumieć, jakie uczucia temu towarzyszą. A więc jest to tak: Oczekiwanie na przyjście dziecka na świat można porównać do planowania wspaniałej, wymarzonej podroży do Włoch. Kupujesz wtedy mnóstwo przewodników i piszesz cudowny plan. Zobaczysz Koloseum, posąg Dawida, popłyniesz wenecką gondolą. To wszystko jest bardzo ekscytujące. Po miesiącach przygotowań nadchodzi wreszcie ten wymarzony dzień, pakujesz bagaże i .... ruszasz w drogę. Kilka godzin później samolot ląduje, a stewardesa wchodząc na pokład mówi: "Witajcie w Holandii". - "W Holandii ?" - mówisz -"Co to znaczy ? Przecież chciałam lecieć do Włoch, powinnam być teraz we Włoszech, całe życie marzyłam aby zwiedzić Włochy !" -"Nastąpiła niespodziewana zmiana planów. Wylądowali Państwo w Holandii i musicie tu już zostać. Nie ma powrotu." A więc musisz tu wysiąść, kupić nowe podręczniki, nauczyć się całkiem nowego języka. Ale, z drugiej strony, spotkasz tu ludzi, których w innym przypadku nie miałabyś możliwości poznać. Fakt, to całkiem nowe miejsce. Z pewnością inne niż Włochy, może mniej atrakcyjne i pociągające ale gdy już tu jesteś, wciągniesz pierwszy haust powietrza i rozejrzysz się dookoła zaczniesz nagle zauważać, że w Holandii są oryginalne wiatraki, rosną łany przepięknych tulipanów i że to z Holandii, a nie z Włoch pochodzi Rembrandt. Gdy inni, których znasz będą wyjeżdżać i wracać z "twoich" wymarzonych Włoch, ty przez resztę życia będziesz mówić: "Tak, to tam właśnie miałam pojechać, tam planowałam być". I żal z tym związany pewnie nigdy nie minie gdyż utrata marzeń jest najbardziej bolesna. Lecz jeśli spędzisz całe życie opłakując fakt, że nie dane Ci było dotrzeć do Włoch, nie dostrzeżesz w pełni jak pięknym krajem może być Holandia."