praca i żale

Chciałam napisać coś innego ale lekko się zdenerwowałam więc wypiszę co mam na sercu a na pewno będzie mi lepiej ;)

Dzwonię do centrali, żeby załatwić ostatnie kwestie dla osoby która za mnie przyjdzie - czyli telefon firmowy, zamianę upoważnień do różnych firm itp. Rozmowa początkowo miła, bo ktoś wiedział choć nie ode mnie to wiedział że jestem w ciąży. Wiadomo informacja się roznosi. W końcu pada pytanie to już na L4 idziesz? No to odpowiadam co i jak w końcu będzie to 6 miesiąc co prawda początek. Zdziwienie po drugiej stronie było spore. Pomyślałam, różnica pokoleń - i kontynuuję rozmowę o sprawach ważnych. Po jakimś czasie znów powrót do tematu czy wyniki są dobre, bo jak tak to w pracy się choć człowiek nie zamartwia czy jest dobrze, że przecież ktoś mnie odciąży itp. Wkurzyło mnie to i trochę popsuło humor nawet mimo słów uznania, że dobrze się ze mną współpracuje.

Nie ma kto mnie odciążyć choćby z głupim wyjściem na pocztę, bo wszyscy u klientów. Gdybym nie była upierdliwa osoby na zastępstwo od poniedziałku też by nie było, bo oni śpią. Ja się dziewczynie tłumaczę, że umowa jest w podpisie od poniedziałku. Nie mam nic do mojej przełożonej która wsparła mnie w wyborze osoby na zastępstwo i przyspieszyła proces z umową ale reszta... aż szkoda pisać.

 

Poza tym to nawet cieszę się, że będę na to L4 szła. U nas dosłownie fala zwolnień. Ludzie mają dość. W tym miesiącu 3 osoby złożyły wypowiedzenie. Niby fajnie bo kasa jest, ale ludzie nie wyrabiają, to znajdują inną pracę i uciekają. Nie każdy jest ze stali.

 

No i taki miałam dziś dobry humor.